Zapach porannej kawy

fandom: Naruto




W jasnej kuchni panowała błoga cisza. Przerywało ją jedynie monotonne tykanie zegara i szum drzew poruszanych letnim wiatrem. Wszystkie meble i przedmioty znajdujące się w pomieszczeniu były czyste i schludnie poukładane. Na parapecie stał rząd doniczek, a w nich rosły bujne, kolorowe rośliny – w każdej inna. Powietrze było ciepłe i przepełnione zapachem świeżo zaparzonej kawy. Czwartkowy poranek był leniwy i spokojny. Piękny.

Siedzieli naprzeciwko siebie.

Ona – wyprostowana, z nogą założoną na nogę, ale jeszcze w zwiewnej koszuli nocnej i z bosymi stopami. Przed nią stał talerz z apetycznie wyglądającymi kanapkami, a obok leżała teczka wypełniona po brzegi papierami. Wpatrywała się w dwa małe wróble, które właśnie przysiadły na parapecie. Nieświadomie uśmiechała się lekko.

On – siedział na krześle bokiem, opierając się o beżową ścianę. Ubrany był elegancko – czarne spodnie, popielata koszula z długim rękawem i dopasowana kamizelka. Brakowało już tylko marynarki. Na stole czekało na niego śniadanie, którym w najmniejszym stopniu nie był zainteresowany. Lekko rozwichrzone włosy delikatnie opadały na jego czoło, a oczy miał przymknięte. Na jego twarzy malował się spokój.

Oni – w dłoniach trzymali kubki z gorącą, gorzką kawą.

Milczeli.

Kiedyś Sakura wyjątkowo irytowała go swoim paplaniem prawie na okrągło. Non stop tylko gadała i gadała, o każdej pierdole, jaka tylko przyszła jej do głowy.

Ją natomiast do szewskiej pasji doprowadzało milczenie Sasuke. Jakiegokolwiek tematu by nie poruszyła, on wpatrywał się przed siebie z nieodgadnioną miną i nijak nie komentował jej słów.

W końcu jednak oboje nauczyli się tej trudnej sztuki dochodzenia do porozumienia, zwanej przez ludzi kompromisem.

Ona miała do dyspozycji popołudnia. Przeważnie pracowała w domu, z rzadka odwiedzając biuro, więc gdy Sasuke wracał zmęczony do domu, siadała na kanapie, a on na podłodze przed nią. Wtedy powoli i dokładnie rozmasowywała mu plecy, opowiadając o minionym dniu – prowadzonych sprawach, telefonach, rozmowach, ewentualnych spotkaniach z klientami, a czasem nawet o obowiązkach czy planach na najbliższy wolny dzień.

Jemu w udziale przypadały poranki. Czas przed pracą wypełniony był po brzegi ciszą i zapachem kawy. Najpierw pobudka – zawsze sam budził się dokładnie trzy minuty przed budzikiem, niezależnie od godziny, na którą go nastawił. Potem leżał chwilę, wpatrując się w śpiącą Sakurę, która zazwyczaj wstawała pół godziny później niż on. Gdy w końcu wstawał, szedł do łazienki, by wziąć długi, gorący prysznic, bez względu na porę roku i temperaturę w domu. Spotykali się na dole, gdzie jedli wspólnie śniadanie, siedząc przy małym stoliku w kuchni wypełnionej gorzkim aromatem palonych ziaren kawy.

W pewnej chwili Sakura wstała od stołu. Odstawiła pusty talerz do zlewu i zniknęła na schodach prowadzących na piętro. Sasuke otworzył oczy, odprowadzając ją wzrokiem. Zlustrował jej ciało – smukłe, opalone nogi, na których szła delikatnie kołysząc biodrami. Kobieco zaokrąglone pośladki i wyraźne przewężenie w talii. Uroczo smukłe ramiona, na które opadały miękkie, różowe włosy, sięgające mniej więcej łopatek. Uśmiechnął się pod nosem.

Gdy wróciła kilkanaście minut później, również była gotowa do wyjścia. Ubrana, z delikatnie pomalowanymi ustami i rzęsami pociągniętymi tuszem. Nie wybierała się jednak na żadne spotkanie – można to było poznać po zwiewnej, czerwonej sukience i dziewczęcych balerinkach w podobnym kolorze, zamiast eleganckiej, ołówkowej spódnicy i białej koszuli.

Sasuke odwrócił wzrok, przenosząc go na leżącą na stole teczkę. O nic nie pytał. To był jego czas, a ona i tak wszystko mu opowie gdy tylko wróci do domu. Wstał z krzesła i westchnął cicho, odstawiając talerz z niedojedzonym śniadaniem na blat koło lodówki. Później nakarmi nim ptaki.

Zbliżył się do Sakury i spojrzał jej w oczy. Zadarła głowę – był od niej sporo wyższy. Jej usta wygięły się w subtelnym uśmiechu. Kochał ten uśmiech. Był przeznaczony tylko dla niego. Odwzajemnił gest, unosząc nieznacznie kąciki ust. Podniósł rękę i lekko trącił palcami jej czoło. Przymknęła oczy, a wtedy on odsunął się i udał do przedpokoju, by założyć buty i marynarkę. Już po chwili wyszedł z domu. Sakura szybko chwyciła torebkę oraz teczkę i podążyła za nim, zamykając za sobą drzwi na klucz.

Wyszli razem, choć poszli osobno, każdy w swoją stronę. W domu pozostał tylko zapach porannej kawy. 

• ○ • ○ •

Ha, dzisiaj krótkie SasuSaku. Zainspirowana wieloma jednopartówkami (na które ostatnio mam jazdę) i kawą, której właściwie nie znoszę, ale która akurat skończyła się w dniu, w którym to pisałam :) Nie wiem jak mi wyszła, bo to moje pierwsze podejście do SasuSaku na poważnie. Możecie ewentualnie dać znać, co o tym myślicie, ja się nie obrażę ;)

Na razie partówki będą wlatywać na przemian z rozdziałami na drugim blogu. Mam nadzieję, że ten system się sprawdzi. Jak nie - będę kombinować. 

Buźki ♥ ♥ ♥